Klej elastyczny standard firmy Mapei do gresu, klinkieru, terakoty i glazury układanych na podłogach i ścianach zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz pomieszczeń. Produkt przeznaczony do układania w pomieszczeniach o zwiększonej wilgotności ale także na ogrzewanie podłogowe. Do układania na podłoża cementowe i gipsowe w tym płyty GK.
Bądź na bieżąco! Polub nasz profil na Facebooku. Czym jest i do czego służy Klej gipsowy? Klej gipsowy jest to wyrób budowlany na bazie gipsu specjalnie przystosowany do przyklejania płyt gipsowo-kartonowych do murów oraz do przyklejania sztukaterii gipsowej i płyt izolacyjnych w zastosowaniu wewnętrznym. Najczęściej stosowany jest podczas równania ścian przy pomocy płyt g-k. Rozwiązanie to jest często wybieraną alternatywą dla tynków wewnętrznych, jego główne zadanie to zapewnienie ścianom płaskiej i pionowej powierzchni. Jako że klej gipsowy to produkt na bazie spoiwa gipsowego, jest sprzedawany w formie suchego proszku, w workach papierowych lub plastikowych, przeznaczonego do samodzielnego przygotowania zaprawy klejowej poprzez zmieszanie z wodą w odpowiednich proporcjach. Od strony chemicznej klej gipsowy jest mieszanką gipsu, czyli spoiwa budowlanego, wypełniaczy skalnych oraz dodatków modyfikujących takie cechy jak czas wiązania, przyczepność czy podatność na oddawanie wody do chłonnego podłoża. Właściwości te są kluczowe dla trwałego efektu i komfortu pracy. Jako, że klej gipsowy nie jest przeznaczony do szpachlowania często stosowanym wypełniaczem jest piasek, który jest po prostu tańczy od miałkich mączek skalnych. Na jakie podłoża można stosować klej gipsowy? Klej gipsowy możemy z powodzeniem stosować na wszystkie tradycyjne podłoża budowlane, takie jak: mury z cegieł, pustaków ceramicznych lub betonowych lub gazobetonu. Nie należy stosować klejów gipsowych na szkło, metale, oraz powierzchnie pochodzenia drewnianego a także na gładki beton. Klej gipsowy nie powinien być stosowany w miejscach gdzie wilgotność powietrza na stałe przekracza 70%. Standardowo wilgotność w pomieszczeniach mieszkalnych wynosi do 40% do 60%. Także tymczasowo zwiększona wilgotność podczas użytkowania kuchni i łazienek nie jest przeciwwskazaniem do zastosowania kleju gipsowego. Cegły Bloczki betonowe Pustaki ceramiczne Tynk cementowy Technologia pracy klejem gipsowym Technologia pracy klejem gipsowym jest analogiczna do wszystkich produktów gipsowych. Przed przystąpieniem do pracy należy przygotować zaprawę z suchej mieszanki poprzez wsypanie jej do czystej wody zachowując odpowiednie proporcje podane przez producenta na opakowaniu i dokładne wymieszanie. Później mamy od 30 do 45 minut na zużycie zaprawy. Niezależnie od tego co przyklejamy czas na korektę po przyklejeniu waha się od 2 do 10 minut w zależności od chłonności podłoża. Przyklejanie płyt gipsowo-kartonowych Przyklejanie płyt gipsowo kartonowych ma na celu wyrównanie ścian. To znaczy zapewnienie, że ich płaszczyzna jest pionowa i że kształt ściany jest prosty na całej jej długości a nie wygięty w łuk. Jako standard przyjmuje się odchylenia od pionu na poziomie maksymalnie 3 mm na długości 1 metra, oraz odchylenie od płaszczyzny do 5 mm na długości 2 metrów co łatwo sprawdzić łatą tynkarską. Pracę z płytami zaczynamy od nałożenia kleju na tylną powierzchnię płyty w formie sporych placków, grubości co najmniej 2 cm i szerokości około 10. Takie placki powinny być rozłożone równomiernie po całej powierzchni płyty w odstępach około 50 cm. Następnie przykładamy płytę do ściany i dociskamy za pomocą łaty o długości 1-2 m. Nie powinniśmy płyty dociskać maksymalnie jak to możliwe ponieważ następnie musimy sprawdzić pion i płaszczyznę z płytami obok przy pomocy poziomicy i skorygować tylko tam gdzie to konieczne. Trzeba pamiętać, że na korektę mamy maksymalnie 10 minut. Po związaniu kleju gipsowego łączenia płyt wypełnia się za pomocą mas lub gipsów szpachlowych, a następnie przykrywa cienką warstwą gładzi dla zgubienia miejsca łączenia. Przygotowanie podłoża – podłoże pod klej powinny być osuszone, odpylone, stabilne i zagruntowane w przypadku bardziej chłonnych podłoży, jak na przykład gazobeton. Nałożenie kleju na tylną powierzchnię płyty. Nakładamy klej w formie sporych placków, grubości co najmniej 2 cm i szerokości około 10. Takie placki powinny być rozłożone równomiernie po całej powierzchni płyty w odstępach około 50 cm. Przyłożenie w odpowiedniej pozycji płyty g-k do ściany. Dociskamy płytę za pomocą łaty o długości 1-2 m. Nie powinniśmy płyty dociskać maksymalnie jak to możliwe ponieważ następnie musimy sprawdzić pion i płaszczyznę z płytami obok przy pomocy poziomicy i skorygować tylko tam gdzie to konieczne. Po związaniu kleju gipsowego łączenia płyt wypełnia się za pomocą mas lub gipsów szpachlowych, a następnie przykrywa cienką warstwą gładzi dla zgubienia miejsca łączenia. Sprawdź także nasz poradnik: GIPS SZPACHLOWY. CZYM JEST I DO CZEGO SŁUŻY? Narzędzia do pracy z klejem gipsowym Do zdrapania zanieczyszczeń i elementów podłoża, których trwałość budzi wątpliwości. Niezwykle przydatne przy rozrabianiu zaprawy. Przy małych pracach może zostać zastąpione wiertarką z końcówką mieszającą, jednak przy większych pracach mieszadło o dużej mocy i szerokiej głowicy niezwykle ułatwia przygotowanie dużej ilości zaprawy. Podczas przygotowania zaprawy kielnia jest wygodna przy nasypywaniu sypkiego produktu z worka do wiadra. służy do nabierania zaprawy z wiadra lub narzucania gipsu na ścianę w przypadku nakładania grubszej warstwy. Służy do rozprowadzania zaprawy po ścianie, czyli szpachlowania. Wszelkiego rodzaju szpachelki, służą również jako narzędzia do rozprowadzania zaprawy. Gotowe kleje do płytek jako alternatywa dla kleju gipsowego przy klejeniu płytek dekoracyjnych Nowoczesna oferta materiałów budowlanych zawiera gotowe masy szpachlowe, które mogą w wielu zastosowaniach zastąpić gips szpachlowy. Zalecamy wykorzystanie gotowej masy przede wszystkim w takich pracach jak łączenia płyt g-k czy zatapianie narożników aluminiowych. Żeby jednak z sukcesem zastosować masę gotową zamiast gipsu szpachlowego warto rozumieć istotne różnice w procesie wiązania. Gips wiąże w procesie chemicznym w kontakcie z wodą. Oznacza to, że zaprawa po rozrobieniu z wodą i nałożeniu na ścianę zwiąże, czyli stwardnieje na całej grubości tak samo. Dlatego produkty gipsowe dobrze nadają się do wypełniania dużych ubytków i grubowarstwowego szpachlowania (powyżej 5 mm). Gotowe masy szpachlowe wiążą podczas wysychania. Oznacza to, że nie będą twarde dopóki całość masy nie wyschnie. Przy bardzo dużych grubościach masa może wysychać nawet kilka albo kilkanaście dni, dlatego nie jest dobrym materiałem do uzupełnienia dużych dziur. Jednak przy takich zastosowaniach jak łączenia płyt czy zatapianie narożników aluminiowych masa zazwyczaj jest już w pełni sucha na następny dzień! Z naszej oferty polecamy wyjątkowo mocną masę szpachlową ŚMIG C-50. Jej wytrzymałość nawet bez użycia taśmy, przewyższa znacznie powszechnie dostępne na rynku gipsy szpachlowe. Świetnie sprawdzi się do łączenia płyt, zatapiania narożników i naprawy pęknięć. NAsza oferta klejów gotowych oraz cementowych ŚMIG F-2 przeznaczony jest do natychmiastowego montażu dekoracyjnych płytek budowlanych wykonanych z syntetycznego kamienia, gipsu, cementu, konglomeratów, tworzyw sztucznych lub ceramiki na powierzchnie ścian i sufitów. Klej ŚMIG F-2 można stosować na każde stabilne, równe i chłonne podłoże budowlane takie jak tynki gipsowe, cementowe i cementowo-wapienne, a także na podłoża odkształcalne i drewnopochodne np. płyty OSB i g-k. Przeznaczony jest do przyklejania płytek ceramicznych, zarówno małych jak i wielkoformatowych na wszelkie trwałe, równe i suche podłoża budowlane. Można nim również przyklejać płytki cementowe, gipsowe, szklane, płyty z naturalnego kamienia lub konglomeratów. Wyjątkowa elastyczność dyspersji polimerowych pozwala stosować go na podłoża gładkie i niechłonne, jak stara glazura oraz odkształcalne i giętkie, jak płyty g-k, drewnopochodne czy cementowo-włóknowe. ŚMIG S-4 jest wodoodporną zaprawą klejącą o klasie C1. Zalecany szczególnie do użycia w kuchni, łazience oraz salonie. W skład ŚMIG S-4 wchodzą: cement, odpowiednio wyselekcjonowane kruszywa, żywice syntetyczne i dodatki modyfikujące. ŚMIG S-6 jest wodo i mrozoodporną cementową zaprawą klejącą o klasie C1TE, co oznacza klej o obniżonym spływie (poniżej 0,5 mm) i wydłużonym czasie otwartym (30 min). Jest suchą mieszanką gipsową do zastosowań wewnętrznych przewidzianą do samodzielnego przygotowania. Produkt przeznaczony jest do mocowania płyt gipsowo – kartonowych do podłoża oraz do montażu płyt izolacyjnych wewnątrz pomieszczeń. Jest klejem dyspersyjnym przeznaczonym do natychmiastowego montażu płytek i okładzin na ścianach we wnętrzach budynków. Ma konsystencję gęstej pasty. Wiąże i twardnieje w wyniku odparowania wody z zaprawy – wiązanie jest procesem nieodwracalnym. Przeznaczona jest do wygładzania powierzchni ścian i sufitów oraz do wypełniania niewielkich ubytków i rys na tynkach wewnątrz budynków. Gładź tworzy trwałe i śnieżnobiałe podłoże pod powłoki malarskie i tapety.
Szczegółowe informacje o systemach do klejenia płyt g-k Tytan Selena oraz innych materiałach budowlanych znajdą Państwo na stronie hurtowni budowlanej BUDINP
Na polskim rynku wciąż można spotkać fachowców, którzy przyklejają płyty styropianowe jedynie na tzw. „placki”, zamiast na ramkę/obwódkę z dodatkowymi plackami wewnątrz płyty. Temat dotyczący wyższości placków nad ramką i odwrotnie jest często dyskutowany na forach internetowych z różnymi argumentami za obiema metodami. W przypadku zwolenników metody „na placki”, koronnym argumentem jest kwestia oddychania ściany oraz usuwania wilgoci z pomieszczenia. Należy przy tym zwrócić uwagę, że „oddychanie” ścian odpowiada jedynie za około 2% całkowitej wymiany wilgoci w budynkach, natomiast jej większość jest usuwana przez system wentylacji. Obserwacje z ostatnich lat wskazują, iż stosowanie metody "na placki" wynika niekiedy z niewiedzy, ale najczęściej prawdziwym, a zarazem nieoficjalnym powodem stosowania tej metody jest jej mniejsza pracochłonność oraz chęć oszczędzenia materiału przez niektóre firmy budowlane. Jeżeli uzgodniona wycena prac dociepleniowych obejmowała jedynie cenę za m2 elewacji, to niekiedy wizja zaoszczędzenia kilkuset kilogramów kleju jest zbyt kusząca dla niektórych wykonawców. W przypadku rozmowy z ekipą budowlaną, która upiera się przy montażu "na placki" wystarczy poprosić, aby pokazali na karcie technicznej stosowanego kleju jaki jest zalecany montaż, choć z drugiej strony, jeżeli ekipa upiera się na montaż "na placki" to warto byłoby się zastanowić czy aby na pewno mamy dobrego wykonawcę... Mocowanie płyt styropianowych na placki wprowadza pustą warstwę pomiędzy ścianę a styropian, która jest wypełniona powietrzem. Niektóre osoby twierdzą, że taka warstwa to dodatkowy izolator, jednakże byłoby to prawdą jedynie dla nieruchomej warstwy powietrza. W praktyce taka sytuacja nie ma miejsca, gdyż zawsze znajdą się nieszczelności, przez które będzie napływać świeże powietrze, a dodatkowo ze względu na grubość samej warstwy powietrza (często ok 2 cm) i jej dużą powierzchnię, w szczelinie tej występuje konwekcyjny ruch powietrza unoszący ogrzane powietrze do góry. Wynikiem takiego ruchu powietrza jest wyziębianie ścian oraz straty ciepła widoczne jako ciepłe obszary w rejonie podbitki, gdzie uchodzi rozgrzane powietrze. Straty ciepła związane z unoszeniem ciepłego powietrza w rejon podbitki widziane okiem kamery termowizyjnej. Dodatkowo, zimne powietrze, które przedostaje się pomiędzy ścianę i warstwę izolacji powoduje przesunięcie ku wnętrzu przegrody strefy niskich temperatur, co z kolei może doprowadzać do wykraplania się pary wodnej przenikającej z wnętrza pomieszczeń. Tak więc to, co miało stanowić „lekarstwo na wilgoć” w opinii osób optujących za klejeniem na placki, w rzeczywistości może przyczynić się do występowania podwyższonego poziomu wilgoci w ścianie. Można sobie wyobrazić sytuację ( niestety często spotykane) , w której właściciel takiego domu , będzie starał się „zaoszczędzić” na wentylacji pomieszczeń poprzez zatykanie kratek wentylacyjnych, aby "skompensować" straty ciepła na elewacji. W ten oto sposób otrzymujemy przepis na rozwój korozji biologicznej, gdyż podwyższony poziom wilgotności powietrza w budynku bardzo szybko przełoży się na wzrost wartości temeperatury punktu rosy i doprowadzi do kondensacji pary wodnej na wychłodzonych fragmentach ścian. Wprowadzanie pustej przestrzeni pomiędzy ścianę i warstwę izolacyjną dodatkowo negatywnie wpływa na izolacyjność ogniową ścian, umożliwiając przedostawanie się gazów, dymu i gorącego powietrza/ognia pomiędzy kondygnacjami. Wydaje się sensowne, żeby tak projektować przegrody, aby izolacja, jak nazwa wskazuje, odpowiadała za ich izolowanie, natomiast kwestia „oddychania” powinna być rozwiązana przez sprawną wentylację. Jeśli oddychające ściany mają być lekarstwem na brak wentylacji pomieszczeń, to lepiej pomyśleć jak poprawić wentylację, co z pewnością wpłynie pozytywnie na komfort i zdrowie mieszkańców. W licznych budynkach, gdzie stwierdzono występowanie ruchu powietrza za elewacją, zimne powietrze najczęściej wnikało przez szczeliny na poziomie listwy startowej elewacji. Miejsce to ze względu na bliskość masywnych materiałów o małym oporze cieplnym (ściany fundamentowe, "chudy beton", wylewka) jest szczególnie podatne na wychłodzenie i często ulega silnemu zawilgoceniu w wyniku kondensacji pary wodnej. Nawet po doraźnym uszczelnieniu występujących szczelin u spodu elewacji, klient zostaje z problemem zawilgoconych ścian wymagających późniejszego osuszania. Wielokrotnie klienci zamawiając usługę lokalizacji wycieku byli przekonani, że zawilgocenie przyziemia zewnętrznych ścian wynikało z występującej awarii instalacji, a w rzeczywistości ich problem wynikał z niewystarczających parametrów izolacyjnych przegrody. W takim przypadku bezcenne jest zbadanie przegrody kamera termowizyjną, która pozwala bardzo szybko zdiagnozowac źródło problemu.
Stół do obróbki płyt gresowych jest ważnym elementem, bo od niego często zależy powodzenie cięcia. Może to być zarówno stół z płyty OSB, jak i profesjonalny stół glazurniczy. Ważne, żeby tworzył gładką płaszczyznę, na której będziemy ciąć i obrabiać płytkę. Błędy podczas montażu płyt gresowych wielkoformatowych
Koło wycięte wścianie z płyty gipsowo-kartonowej stało się ramą dla telewizora. Taka aranżacja ma swój praktyczny wymiar. Pod dobudowaną częścią ściany są ukryte kable do telewizora i sprzętu grającego Montaż płyt gipsowych nie jest trudny i samemu można się zmierzyć z tym wyzwaniem. Dlatego okładziny z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych to najpoważniejsza alternatywa dla tradycyjnego tynku. Konieczny będzie pomocnik i kilka prostych narzędzi. Dowiedz się, jak montowane są płyty gipsowe. Jakie płyty gipsowe stosować? Najczęściej montuje się zwykłe płyty g-k lub g-w o grubości minimum 12,5 mm. Można też użyć płyt gipsowo-kartonowych impregnowanych, o oznaczeniu GKI, mających większą odporność na wodę. Nadają się one zwłaszcza do wykańczania ścian łazienek lub pralni. W sprzedaży nie ma impregnowanych płyt gipsowo-włóknowych. Ich budowa (gips zmieszany z włóknami celulozowymi, a nie oklejony obustronnie kartonem) gwarantuje dobrą odporność na wodę i wilgoć. Maksymalna wysokość okładziny może wynosić 3 m, a grubość – około 2 cm. Przeczytaj też: Rodzaje płyty gipsowo-kartonowych >> Kilka trików na optyczne powiększenie poddasza Klej do płyt gipsowych Materiałem równie ważnym co płyty jest klej gipsowy, którym przykleja się je do ścian. Ma on postać suchej mieszanki wymagającej rozrobienia z odpowiednią ilością wody (proporcje są podane na opakowaniu). Potrzebna też będzie masa do spoinowania płyt gk. Do wyboru są masy w postaci suchej mieszanki lub rozrobione, gotowe do nakładania. Do większości mas trzeba dokupić taśmę lub siatkę zbrojącą służącą do wzmacniania spoin. Niezbędne są także metalowe profile do wzmacniania zewnętrznych narożników ścian. Uwaga! Płyty gipsowe na plackach można mocować tylko do ścian, nie do sufitów. Przy zastosowaniu zwykłych płyt maksymalna wysokość okładziny może wynosić 3 m. W przypadku płyt zespolonych – 2,55 m. Grubość okładziny ze zwykłych płyt wynosi około 2 cm i podwaja się przy użyciu płyt zespolonych. Quiz: sprawdź się, ile wiesz o płytach g-k Płyty gipsowo-kartonowe na stelażu Montaż płyt gipsowych na stelażu to bardziej pracochłonny sposób. Poleca się go wówczas, gdy ściany mają większe odchyłki od pionu i poziomu niż 6 cm lub ich powierzchnia nie jest wystarczająco stabilna. Najpierw montuje się stelaż ze stalowych profili. Musi on być dobrze wypoziomowany. Między profile lub łaty stelażu można włożyć wełnę mineralną, która dodatkowo dociepli pomieszczenie i będzie służyć jako izolacja akustyczna. Do zmontowanego stelażu przykręca się płyty nierdzewnymi wkrętami. Gdy płyty są już przykręcone, łebki śrub oraz spoiny między płytami wypełnia się szpachlówką gipsową i po wyschnięciu szlifuje. Styki i narożniki Narożniki utworzone przez dwie płyty oraz miejsca ich styku z sufitem powinny być szczególnie starannie wykończone. Tam bowiem najczęściej pojawiają się brzydkie pęknięcia. Autor: archiwum muratordom Autor: Małgorzata Gidzińska Tynkowanie na sucho przy oknach i drzwiach Przygotowanie podłoża przed montażem płyt g-k Zanim rozpoczniemy montaż płyt gipsowych, musimy sprawdzić, w jakim stanie są ściany. Nowe mury wystarczy oczyścić z pyłu i resztek zaprawy. Więcej kłopotu sprawią stare ściany. Stare tynki muszą być nośne. Trzeba je opukać i jeśli wydają głuchy odgłos – najlepiej skuć. Niewielkie ubytki wypełnia się zaprawami renowacyjnymi. Ścianę powinno się zagruntować, chyba że kupiliśmy klej, który tego nie wymaga. Uwaga! Płyt gipsowo-kartonowych nie wolno przyklejać do tynków glinianych. Przed rozpoczęciem układania płyt należy rozprowadzić wszelkie przewody instalacyjne. Docinanie płyt g-k oraz ich klejenie Płyty gipsowe przed zamontowaniem trzeba przyciąć na odpowiednią długość. Powinna być ona mniejsza o 1,5 cm od wysokości pomieszczenia. Na dole należy bowiem zostawić szczelinę szerokości 1 cm, a na górze – 0,5 cm. Aby dolna szczelina w każdym miejscu była równa, płyty ustawia się na podkładkach dystansowych. Ich funkcję mogą pełnić skrawki płyty grubości 12,5 mm. Jeśli podłoga jest nierówna, miejscami trzeba podłożyć podwójną podkładkę lub drewniany klin tak przycięty, by idealnie niwelował krzywiznę. Dolne krawędzie płyt muszą bowiem „trzymać poziom”. Uwaga! Niewskazane jest sztukowanie płyt g-k klejonych na placki, by uzyskać większą wysokość okładziny. Rozrobiony z wodą klej nanosi się za pomocą packi lub kielni na płytę lub ewentualnie na ścianę. Oba sposoby są dobre, choć kiedy klej nakłada się na płytę, można go rozmieścić precyzyjniej, czyli tak, aby podłużne pasy kleju znalazły się na krawędziach płyt, a pojedyncze placki w środkowej części płyty. Montaż płyt gipsowych - 5 wskazówek dla domowych fachowców Przed rozpoczęciem montażu płyt gipsowo-kartonowych warto wyznaczyć na podłodze wzdłuż ścian linię wytyczającą lico okładziny. Dzięki temu ściany łatwiej będzie wyrównać względem poziomu. Od razu też będzie widać, gdzie trzeba zniwelować nierówności przy użyciu pasków lub kwadratów wyciętych z płyty i naklejanych na ścianę. Jeżeli okładzina z płyt g-k ma się znaleźć również na ścianach komina, pamiętajmy, aby najpierw został on otynkowany tradycyjnie, pokryty cienką warstwą gipsowej masy szpachlowej lub kleju gipsowego. Podczas dobijania płyty gipsowo-kartonowych należy uważać, by nie zniszczyć jej warstwy wierzchniej, zwłaszcza gdy będzie ona tylko malowana. Jeśli zamiast młotkiem gumowym będziemy dobijać płytę łatą, należy trzymać ją prostopadle do płyt, by nie pozostawiać na nich śladów po krawędzi płyty. Przed malowaniem lub tapetowaniem ścian wykończonych płytami g-k trzeba je starannie zagruntować. Nie wymagają tego płyty g-w. Czas prac wykończeniowych można skrócić, stosując samoprzylepne taśmy montażowe. Błędy! Klejenie płyt gk i płytek ceramicznych na ścianach
Klejenie plastiku czasem może być trudne, a nawet z wynikiem negatywnym, ponieważ element może nie być oznaczony, z jakiego tworzywa sztucznego został wykonany, albo może być błędnie oznaczony. Na rynku jest niezwykle dużo przedmiotów wykonanych z plastiku. Pojawiają się nowe tworzywa stanowiące mieszaninę innych.
Przygotowanie do klejenia płyt gipsowo-kartonowych Istnieją dwa popularne sposoby montażu płyt gipsowo-kartonowych: na stelaż oraz na klej. Drugi z nich jest dużo szybszy i prostszy – każdy sobie z nim poradzi. Nie nadaje się jednak do wszystkich wnętrz. Ściany powinny być równe, mieć najwyżej drobne odchyły. Sposób ten nie będzie więc nadawał się do wyrównania krzywych ścian np. w starym budownictwie, a także do zabudowy sufitów. Przed przystąpieniem do klejenia płyt należy zagruntować wszystkie powierzchnie, do których będą one mocowane. Następnie nakłada się placki kleju o średnicy ok. 10 cm w równych odstępach. Rodzaje klejów do płyt G-K Płyty gipsowo-kartonowe możemy przyklejać za pomocą kleju gipsowego lub pianowego. Każdy z nich będzie nieco inny w zastosowaniu. Kleje gipsowe mogą posłużyć nam do takich czynności jak: przyklejanie płyt G-K, płyt izolacyjnych, usuwania nierówności ścian i tynków, będą też pomocne przy montażu sztukaterii gipsowej oraz narożników aluminiowych. Kleje piankowe są zwykle szybkoschnące i nadają się do zastosowań na zewnątrz, jak i wewnątrz pomieszczeń w technologii suchej zabudowy. Główną różnicą między klejem gipsowym a pianowym jest sposób użycia; pierwszy z nich musimy najpierw rozrobić w wodzie, drugi – nanosimy pistoletem bezpośrednio z puszki na płytę (przez co nie wymaga użycia dodatkowych narzędzi). Klej gipsowy Kleje gipsowe są bardzo popularne wśród fachowców, ze względu na ich powszechność i wydajność. Może być stosowany w pomieszczeniach, w których wilgotność nie przekracza 70%. Rozrabia się go podobnie do masy szpachlowej – w osobnym pojemniku, najlepiej przy użyciu mieszadła wolnoobrotowego. Należy jednak pamiętać, że większość klejów gipsowych, po zmieszaniu z wodą jest zdatna do stosowania tylko przez około godzinę, dlatego dobrą praktyką jest przygotowywanie sobie mniejszych porcji, etapami. Klej należy przygotowywać zawsze przy użyciu czystych narzędzi, gdyż pozostałości starego produktu mogą spowodować szybsze wysychanie lub powstawanie grud. Klej piankowy Kleje piankowe mają stosunkowo uniwersalne zastosowanie. Niektóre ich rodzaje mogą nadawać się też do łączenia ozdobnych płyt z drewnopochodnych materiałów i z tworzyw sztucznych. Mogą być stosowane do użytku zewnętrznego. Pianki dodatkowo są też łatwiejsze w użyciu. Nie trzeba ich rozrabiać ani brudzić dodatkowych narzędzi. Preparat jest gotowy do użytku po wstrząśnięciu puszki. Szybko zyskuje pełne utwardzenie, dlatego też jest świetnym wyborem dla tych, którym zależy na tym, by prace przebiegły bardzo szybko i stosunkowo bez większych zabrudzeń. Sklejanie płyt GK w sposób równy i stabilny. Klejenie płyt GK w sposób równy i stabilny jest kluczowym elementem podczas budowy lub remontu domu. Płyty GK, czyli gipsowo-kartonowe, są popularnym materiałem wykończeniowym, który jest stosowany do tworzenia ścian, sufitów i innych powierzchni wewnętrznych. Wykańczanie ścian wewnętrznych za pomocą tzw. suchych tynków jest technologią coraz bardziej popularną. Przyklejanie płyt gipsowo-kartonowych nie jest skomplikowane, praca jest stosunkowo czysta, ponieważ zminimalizowane zostaje pylenie, związane ze szlifowaniem gładzi, a postęp prac – w porównaniu ze stosowaniem technologii mokrych – ShutterstockWykańczanie ścian wewnętrznych za pomocą płyt gipsowo-kartonowych ma coraz więcej zwolenników. Co prawda, daleko nam jeszcze do krajów zachodnich, gdzie zużycie tego materiału jest kilkakrotnie większe, ale płyty g-k to już normalna budowlana praktyka, a nie nowinka nanoszenia placków gipsowych na płytę g-k w przypadku równej ściany. Rys. ATLASSposób rozmieszczenia gipsowych marek kontrolnych w wypadku, gdy ściana ma na swym licu odchyłki do 20 mm/mb. Rys. ATLASPłyty można mocować na dwa sposoby: można je przykleić do ściany za pomocą gipsowej zaprawy klejowej lub osadzić na stalowym lub drewnianym ruszcie, przytwierdzonym wcześniej do podłoża. Pierwsza metoda stosowana jest częściej, chociaż – w zależności od jakości ściany, na której chcemy zastosować suchy tynk – należy wybrać właściwą metodę przyklejania: mocowanie na plackach gipsowych, klejenie płyt na styk do podłoża oraz mocowanie płyt na pasach też pamiętać, że nie przykleja się płyt do sufitów. Tu zamiast kleju stosuje się ścianki z cegieł, wykończonej płytami g-k – przyklejanie za pomocą placków gipsowych. Rys. ATLASPrzygotowanie podłożaPrzed przystąpieniem do przyklejania płyt gipsowo-kartonowych należy zwrócić uwagę na kilka elementów, które wpłyną zasadniczo na efekt końcowy pracy. Podłoże powinno być mocne, suche i stabilne oraz niezmarznięte. Resztki starych farb, zapraw, kurzu, brudu, i tłuszczów należy usunąć. Słabo związane fragmenty trzeba uprzednio skuć, zaś części luźne usunąć przy pomocy szpachelki. Wszystkie elementy stalowe, mogące stykać się z klejem, powinny być zabezpieczone antykorozyjnie. Gładką powierzchnię betonową należy pomalować podkładową masą tynkarską Atlas Cerplast w celu jej wzmocnienia, a podłoża chłonne zagruntować emulsją Atlas Uni-Grunt. Przed położeniem płyt wykonać należy posadzki i instalacje podtynkowe, pamiętając by puszki rozdzielcze czy gniazda elektryczne wystawały od ściany. Wszystkie prace należy wykonywać w temperaturze powietrza nie niższej niż 5oC i wilgotności względnej w granicach od 60 do 80%. W przypadku okładania płytami ścian i sufitów, najpierw montujemy płyty na ścianach. Gipsowe plackiPłyty gipsowo-kartonowe powinny być takiej długości, jaka jest wysokość ściany, do której chcemy je montować. Grubość płyt do wyboru: 9,5 mm lub 12,5 mm. Płytę przycinamy do wysokości ściany minus 15 mm. Rozrabiamy klej gipsowy Gipsar Mocar T poprzez stopniowe dosypywanie materiału do naczynia z wodą (zgodnie z proporcjami, podanymi na opakowaniu) i mieszamy wiertarką wolnoobrotową do uzyskania jednolitej masy bez grudek. Należy przygotować taką ilość kleju, by móc ją wykorzystać w ciągu 30 minut. Klej nanosimy na spodnią stronę płyty w postaci placków w rozstawie 30-40 cm (w pionie i w poziomie) o średnicy ok. 10 cm oraz grubości od 1,5 do 2 cm. Placki przy krawędziach płyty należy układać gęściej i powinny być one trochę węższe. W bezpośrednim sąsiedztwie otworów okiennych, umywalek, konsoli lub kominów zaprawę nanosi się w sposób ciągły. Przyklejenie i korygowanie ułożenia montowanych elementów powinno nastąpić nie później niż po 10-15 minutach od momentu nałożenia kleju (w zależności od temperatury i chłonności podłoża). Pod dolną krawędź płyty gipsowo-kartonowej należy podłożyć kawałki płyt tak, aby szczelina dolna miała ok. 10 mm, a górna 5 mm. Ułatwia to wietrzenie pustki powietrznej oraz skraca czas wiązania zaprawy. Obłożone zaprawą płyty g-k przykłada się do ściany i lekko uderzając w łatę gumowym młotkiem, wyrównuje się je w kierunku pionowym i poziomym. W pomieszczeniach, w których manewrowanie płytą jest utrudnione (wąskie korytarze itp.) często stosuje się metodę nakładania placków na ShutterstockRówne licoJeśli ściana, przeznaczona do obłożenia, ma na swym licu odchyłki do 20 mm/mb należy je zniwelować przed montażem płyt. Do niwelacji wykorzystujemy gipsowe marki kontrolne, które wykonujemy w rozstawach, wynikających z szerokości zastosowanych płyt. Średnica marek powinna wynosić 10 do 15 cm (patrz rysunek). Do montażu ściany możemy przystąpić po związaniu marek gipsowych i ponownym sprawdzeniu lica ściany. W przypadku ścian równych, starannie wymurowanych, o odchyłce do ok. 3 mm/mb można zastosować metodę klejenia płyt na cienkiej warstwie kleju gipsowego. Na ułożoną licem do podłogi płytę nakłada się stosunkowo cienką warstwę klejącą za pomocą szerokiej pacy z zębami (o grubości zębów 8 mm). Klej należy rozprowadzać wzdłuż płyt, a jego konsystencja powinna być na tyle rzadka, aby umożliwić jego równomierne rozprowadzenie w momencie dociskania płyt do pasach Metodę tę stosujemy, gdy mamy do czynienia z bardzo nierównym podłożem. Wstępne wyrównanie powierzchni przeprowadzamy poprzez naklejenie pasów gipsowo-kartonowych. Pasy o szerokości 10 cm klejone są w rozstawie co 60 cm. Poziome pasy montuje się przy suficie i przy podłodze. Po związaniu kleju gipsowego, mocującego pasy płyt gipsowo-kartonowych do podłoża, kleimy płyty tak jak opisano RADZIDariusz Grygiel, GRUPA ATLASSzare czy zielone?Zwykłe, szare płyty gipsowo-kartonowe można stosować w pomieszczeniach o wilgotności powietrza nie przekraczającej 70%, nie nadają się one zatem do kuchni, czy łazienek. Tam należy zastosować płyty o zwiększonej odporności na wodę, zaimpregnowane środkiem hydrofobowym. Są one zielone, bądź mają oznaczenia w kolorze zielonym. Można je stosować w pomieszczeniach o okresowo zwiększonej wilgotności powietrza (do 10 godzin) nieprzekraczającej 85%.Etapy wykańczania połączeń płyt gipsowo-kartonowych:Wciskanie masy. Masę GIPSAR MAX należy wciskać pacą poprzecznie do krawędzi płyt, tak aby szczelnie wypełniła spoinę. Następnie rozprowadza się ją szeroką szpachelką na całej długości łączenia. Fot. ATLASWtapianie taśmy. W świeżo nałożonej masie GIPSAR MAX zatapiamy taśmę zbrojącą, która ograniczy możliwość pękania połączenia płyt g-k. Fot. ATLASSzpachlowanie. Połączenie szpachlujemy, dociskając mocno pacę do podłoża, by na powierzchni płyt – poza miejscem na spoinę – pozostało jak najmniej masy szpachlowej. Fot. ATLAS Autor: Atlas - zobacz wizytówkę firmy . 69 434 600 209 386 540 768 459

klejenie płyt gk na placki